Istnieje w naszej zachodniej kulturze tradycja rozdzielenia w człowieku ciała i ducha. Nie jest ona podziałem oczywistym i koniecznym. Między innymi w kulturze hinduizmu czy w tradycji żydowskiej nie ma tak silnego podziału i ciało razem ze zmysłowością stanowią istotną boską część natury człowieka. „Święte ciało” jest rzeźbiarską próbą integracji tych dwóch wymiarów. Połączenie figury nawiązującej do greckich przedstawień Wenus połączone z aureolą, jako symbolem sacrum, jest rodzajem mojego manifestu dotyczącego wzajemnej dla siebie niezbędności materialnego i niematerialnego, ciała i ducha.
